Nie rozumiem dwóch stron sporu o pochówek Wojciecha Jaruzelskiego. Z jednej strony, wielu katolików odmawia mu dostąpienia sakramentów, choć dyktator mógł się na końcu swojej ziemskiej drogi, nawet usłanej podłymi decyzjami, nawrócić. Każdy, nawet największy zbrodniarz, może otrzymać namaszczenia chorych, wyspowiadać się i przyjąć komunię. Komunistyczny gensek nie był nikim gorszym od łotra, który wisiał na krzyżu obok Chrystusa. Ma też prawo do katolickiego pogrzebu. Natomiast czym innym jest - i to już bardziej wpływowa strona "przesadza" - pogrzeb państwowy, z udziałem polskich oficjeli rządowych i pochówek w symbolicznym dla bohaterów Polaków miejscu.
Postkomuniści są wściekli na IPN, bowiem prezes Łukasz Kamiński, zaprotestował przeciwko pochówkowi Jaruzelskiego na wojskowych Powązkach. Kto wpadł na tak prowokujący pomysł? Oczywiście, można tłumaczyć, że nie jeden komunista tam przecież leży, wystarczy wspomnieć choćby Bolesława Bieruta. Ale chyba coś w tej kwestii powinno się zmienić, jeśli mamy żyć w całkowicie wolnym od choćby symbolicznych wpływów komunistycznych państwie. Pal licho z trudniejszymi kwestiami, jak np. lustracja czy dekomunizacja, z którymi do dzisiaj III RP nie poradziła sobie lub jej liderzy popełnili świadome zaniechanie. Nie gloryfikowanie komunistów, a już szczególnie ich przywódcy, to obowiązek elit państwa demokratycznego. Tymczasem wielu publicystów dziwi się, nawet tych o poglądach antykomunistycznych, jak to jest, że wprowadzenie stanu wojennego i postać Jaruzelskiego tak bardzo dzieli Polaków? Ba, większość ankietowanych uważa w każdym sondażu, że w zasadzie stan wojenny uchronił PRL od klęski i obcej interwencji, a główny planista to nie zdrajca, lecz mąż stanu.
Trudno, by część społeczeństwa myślała inaczej, skoro widziała "nękanego" staruszka przez wymiar sprawiedliwości, zapraszanego przez dobrodusznego prezydenta Komorowskiego a to do Smoleńska, a to na posiedzenie RBN ws. polityki rosyjskiej. Teraz głowa państwa ma zamiar udać się na pogrzeb Jaruzelskiego. Zamiast pochówku w ciszy, nikogo nie prowokującego, nie drażniącego, będziemy mieć do czynienia z utrwalaniem wizerunku "męża stanu", na który Jaruzelski ani przez chwilę swojego dorosłego życia zwyczajnie nie zasłużył.
Czy wybór Powązek na miejsce pochówku dla towarzysza-generała i akceptacja dla tego pomysłu przez Hannę Gronkiewicz-Waltz, ma kogoś sprowokować? Ostatnią rzeczą, jaką bym życzył i komunistycznemu dyktatorowi, posłusznemu Moskwie, to zamieszki na jego pogrzebie. Każdy, niezależnie od zasług i przewin, ma prawo do godnego pochówku. Dlatego uważam, że władze Warszawy popełniły błąd i jeżeli ktoś zakłóci ostatnie pożegnanie Jaruzelskiego w piątek, to winę i konsekwencje będą musieli ponieść i pomysłodawcy pogrzebu na Powążkach. W tym i Hanna Gronkiewicz-Waltz. Każdy, kto uważa, że akurat ten cmentarz i otoczka wokół całego dnia nie są problemem, niech poczyta, jak wyglądały pochówki ofiar Jaruzelskiego na Wybrzeżu 44 lata temu. Gdy ciała robotników pakowano w byle jakie szmaty, gdy pogrzeby odbywały się w środku nocy, by czasami informacje o masakrze się nie rozprzestrzeniały, gdy wreszcie milicjanci, przebrani za księży, odprawiali msze święte.Pomijam już stan wojenny - ta sceneria, z grudnia 1970 roku jest, moim zdaniem, najbardziej znacząca dla całej awantury o pochówek Jaruzelskiego.
Tak jak nie rozumiem części komentatorów, starających się być świętszymi od samego Papieża i odmawiających każdemu człowiekowi skruchy, tak też nie wiem, dlaczego politycy prowokują do zamieszek i nieprzyjemnych zdarzeń, kompletnie odrywając się od rzeczywistości w kwestii wyboru cmentarza na Powązkach. Czy pochówek komunistycznego dyktatora tuż obok jego ofiar, nie jest zarazem niekonsekwencją w związku z prowadzonymi badaniami przez IPN, które mają przywrócić pamięć Żołnierzom Wyklętym? Czy ktoś tu się zastanowił, co wyrabia?
