Dotychczas to obóz Jarosława Kaczyńskiego oskarżano powszechnie w mediach o podgrzewanie emocji i szermowanie oskarżeniami wobec politycznych oponentów. Dziś Donald Tusk zrobił dokładnie to samo, za co krytykuje ludzi z Krakowskiego Przedmieścia. Oskarżył wszystkich, którzy wytykają rządowi zaniedbania w sprawie ściągnięcia wraku Tupolewa do Polski, o "zdradę".
Premier odniósł się w taki sposób do pomysłodawców uchwały sejmowej, w której padłaby jasna deklaracja ws. zwrotu kluczowego dowodu. Dla Tuska zdradą nie jest oddanie śledztwa funkcjonariuszom, specjalizującym się w matactwach, kłamstwie, dezinformacji i zabójstwach, wywodzącym się z dawnego aparatu bezpieczeństwa. Nie jest zdradą przekazanie kluczowych dowodów mafii, terroryzującej swoich rodaków i narody, wybijające się na niezależność. Zdradą za to, według logiki Tuska, jest prośba o pomoc prawną do Amerykanów, podobno "obcego mocarstwa". Przyjacielskim gigantem są spadkobiercy Związku Sowieckiego.
Dziś jednak premier posunął się dalej: W historii Polski tego typu działania przeszły do historii zdrady narodowej, tylko ludzie opętani nienawiścią do własnego państwa, pogardą do swoich oponentów, pozbawieni naturalnego szacunku do ojczyzny, w której żyją tu i teraz, dzisiaj, są gotowi wnosić projekt uchwały, adres do władz Federacji Rosyjskiej, adres do Dumy, adres do cara, po to, by stwierdzić, że państwo polskie źle działa.
Otóż zdrajcy prosili obce państwo o zaprowadzenie porządków w kraju. Zrzekali się dobrowolnie suwerenności i niepodległości na rzecz silniejszego mocarstwa z różnych powodów. Donaldowi Tuskowi puszczają nerwy. A nie trzeba być wytrawnym obserwatorem, by zauważyć, że niżej carowi kłania się właśnie on niż domagający się zwrotu kluczowego dowodu dla wyjaśnienia katastrofy, której przynajmniej współwinni są Rosjanie.
Od dzisiaj zdrajcami są wszyscy, podkreślający potrzebę suwerennego i niepodległego państwa. Mam zaszczyt czuć się, według logiki Tuska, zdrajcą.
